พัฒนาสายพันธุ์ของหนูที่ไม่มียีนนี้

เพื่อศึกษาว่าจะเกิดอะไรขึ้นเมื่อมันหายไป ในตอนแรก นักวิจัยรู้สึกงุนงงกับหนูเหล่านี้ หนูที่ไม่มียีนทั้งหมดมักจะมีปัญหาที่ชัดเจน แต่หนูเหล่านี้ดูเหมือนจะสบายดี และเมื่อนักวิจัยมองหาการเติบโตของเนื้องอก พวกเขาพบว่าน้อยมาก เป็นการยากที่จะสร้างแบบจำลองของมะเร็งในสัตว์เหล่านี้ ซึ่งเป็นสมาชิกวิจัยของศูนย์มะเร็ง Siteman ที่โรงพยาบาล กล่าวว่า ในหนูส่วนใหญ่เหล่านี้ เมื่อเราแนะนำเซลล์มะเร็งตามปกติ จะไม่มีร่องรอยของเนื้องอกเลย ในไม่กี่ตัวที่พัฒนาเป็นเนื้องอก เนื้องอกมีขนาดเล็กเมื่อเทียบกับหนูป่า นี่เป็นเบาะแสแรกที่บ่งชี้ว่ามีสิ่งที่สำคัญเกิดขึ้นในหนูที่ขาดยีนนี้ เราพบว่าพวกมันสามารถสร้างการตอบสนองทาง ภูมิคุ้มกัน ที่แข็งแกร่งได้ ต้านเซลล์มะเร็ง เมื่อหนูหลายตัว หนูที่มียีนนี้ ถูกปลูกถ่ายกับเนื้องอกในต่อมลูกหมากของมนุษย์ และให้ยาที่ขัดขวางยีนนี้ มีผลเช่นเดียวกัน คือ ทำลายระบบภูมิคุ้มกันและเพิ่มระดับของทีเซลล์บางประเภทที่รู้จัก เพื่อโจมตีมะเร็ง ยายังเพิ่มโมเลกุลส่งสัญญาณที่ช่วยให้ T เซลล์สามารถเจาะเนื้องอกและฆ่าเซลล์มะเร็งได้อย่างมีประสิทธิภาพมากขึ้น เนื้องอกในหนูที่บำบัด (R)-9b เหล่านี้มีขนาดเล็กกว่าหนูในกลุ่มควบคุมมาก จากความสำเร็จของยาในการแทรกซึมของเนื้องอก นักวิจัยได้ตรวจสอบว่าการเพิ่มสารยับยั้งจุดตรวจภูมิคุ้มกันในการรักษาด้วยยาจะมีประสิทธิภาพมากขึ้นหรือไม่ โดยสามารถทำลายทีเซลล์ได้มากกว่าหนึ่งวิธีในเวลาเดียวกัน แต่ไม่มีการปรับปรุงดังกล่าว