หลังจากประสบการณ์เชิงลบนั้น

 ผึ้งเรียนรู้ที่จะสแกนดอกไม้ในห้องทดลองเพื่อให้แน่ใจว่าปราศจากแมงมุมก่อนที่จะลงจอด แต่ที่ทำให้ชิตกาประหลาดใจมาก ผึ้งบางตัวดูเหมือนจะแสดงสิ่งที่เขาอธิบายว่าเป็นโรคเครียดหลังเหตุการณ์สะเทือนใจ ผึ้งไม่เพียงแต่แสดงพฤติกรรมหลีกเลี่ยงผู้ล่าเท่านั้น แต่พวกมันยังแสดงพฤติกรรมเตือนภัยที่ผิดพลาดอีกด้วย ชิตกากล่าว หลังจากตรวจดูดอกไม้ที่ปลอดภัยอย่างสมบูรณ์แล้ว ผึ้ง พวกเขาก็ปฏิเสธมันและบินหนีไป เพราะเห็นว่าเป็นภัยคุกคามที่ไม่มีอยู่จริง เมื่อไม่นานมานี้ ชิตกาและนักวิทยาศาสตร์คนอื่นๆ ได้ศึกษาพฤติกรรมของผึ้งในการตอบสนองต่อความผันผวนของสารสื่อประสาทที่ให้ความรู้สึกดี โดพามีนและเซโรโทนิน สารเคมีควบคุมอารมณ์จะเพิ่มขึ้นเมื่อผึ้งได้รับซูโครสเป็นรางวัลที่น่าประหลาดใจ คล้ายกับเวลาที่มนุษย์เพลิดเพลินกับของหวาน อารมณ์ที่ดีขึ้นทำให้ผึ้งมีความกระตือรือร้นในการหาอาหารมากขึ้นเมื่อเทียบกับผึ้งที่ไม่ได้รับรางวัล อีกทางหนึ่ง เมื่อผึ้งเขย่าหลอดหรือทำให้อยู่ในสถานการณ์ที่ก่อให้เกิดความวิตกกังวล โดปามีนและเซโรโทนินจะลดลง Buchmann รายงานในหนังสือของเขาว่าการศึกษาได้ค้นพบสมองของผึ้ง มีศูนย์ความสุข opioid ภายในของตัวเอง

โพสต์โดย : midnight เมื่อ 9 ส.ค. 2566 16:41:18 น. อ่าน 87 ตอบ 0