หนึ่งในข้อบกพร่องหลักของนาฬิกาในยุคแรกคือการเปลี่ยนแปลง

หนึ่งในข้อบกพร่องหลักของนาฬิกาในยุคแรกคือการเปลี่ยนแปลงของแรงบิดที่กระทำโดยลานสปริง นั่นคือ แรงของลานสปริงมีมากกว่าเมื่อไขจนสุดแล้วกว่าเมื่อเกือบหมดแรง เนื่องจากการบอกเวลาของนาฬิกาที่มีระยะขอบเอียงได้รับอิทธิพลอย่างมากจากแรงที่ขับเคลื่อนนาฬิกา นาฬิกาคาร์เทียร์ ปัญหานี้จึงค่อนข้างร้ายแรง วิธีแก้ปัญหาก้าวหน้าเกือบจะในทันทีที่มีการประดิษฐ์เมนสปริง (ประมาณปี ค.ศ. 1450) โดยการใช้ฟิวส์ ซึ่งเป็นมู่เล่ย์รูปกรวยร่องที่ใช้ร่วมกับกระบอกที่มีสปริงหลัก ด้วยการจัดเรียงนี้ สปริงหลักถูกสร้างขึ้นเพื่อหมุนถังที่มันตั้งอยู่; ความยาวของ catgut ซึ่งต่อมาถูกแทนที่ด้วยโซ่พันอยู่บนมัน ปลายอีกด้านหนึ่งถูกขดรอบฟิวส์ เมื่อไขลานลานสปริงจนสุด ไส้ในหรือโซ่จะดึงรัศมีที่เล็กที่สุดของฟิวส์รูปกรวย เมื่อเมนสปริงเลื่อนลง แรงงัดจะเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ เมื่อเอ็นหรือโซ่ดึงในรัศมีที่ใหญ่ขึ้น ด้วยสัดส่วนที่ถูกต้องของสปริงหลักและรัศมีของฟิวส์ แรงบิดเกือบคงที่จึงถูกคงไว้เมื่อคลายสปริงหลัก

โพสต์โดย : Xenon เมื่อ 12 ก.ค. 2566 18:10:49 น. อ่าน 86 ตอบ 0